We willen zo graag in het NU leven, dat we ook vaak alles NU,NU ,NU willen. De contradictie van deze zin zit mij af en toe ontzettend dwars en daarmee ook mijn omgeving, want ik wil het ook nog eens goed doen. Ik kan je vertellen dat dit mijn humeur geen goed doet.
Vanmiddag sta ik de afwas te doen ( ja echt heel ouderwets handmatig.. ik heb nl geen afwasmachine ) en ik heb een bordje pap van vanochtend in mijn handen.
Ik begin te boenen en te schrapen,
maar de pap blijft stug zitten. Het mopperen begint.
Dan laat ik het kommetje maar even in zijn sopje gaar koken. Dit dan weer heel letterlijk en ik begin venijnig aan de rest.De gedachte springt op, dat ik het niet goed heb gedaan en vanochtend direct al
had moeten afwassen…
Maar ik doe het NU en adem diep in, om ook weer even te realiseren dat ik in het NU ben.
De kopjes en de borden glijden door mijn handen en eigenlijk ben ik al vrij snel weer Zen. De laatste Tefal- koekenpan is met 2 bewegingen schoon en ineens voel ik daar weer het pap kommetje. De laatste restjes veeg ik er in 1 handeling af en ik begin spontaan te lachen..
Soms begin je aan iets en wil je het kost wat kost NU regelen, terwijl je struggelt en geïrriteerd raakt. Je laat het even of een tijdje met rust en door je vernieuwde , heldere blik, heb je ineens het ei van Columbus uitgevonden.
Jezelf de tijd gunnen kan dus heel verhelderend werken.
Ik geloof dat ik een leuk, helder inzicht kreeg daar tijdens die verfoeide afwas.
