Mijn kledingkast opruimen is wel mijn grootste irritatie momenteel.
Een aantal jaar geleden genoot ik iedere ochtend weer van al mijn mooie spullen.
Uren dralen voor die kast: Wat zal ik vandaag eens aantrekken?
Een jeans of toch een rokje? Een blousje of een t-shirt?
En als ik dan toch voor een jeans ging, welke kleur? skinny of juist wijde pijpen?
Ik verlang stiekem wel weer naar die momentjes..
Gewoon omdat dat mijn zwaarste dilemma’s gedurende de dag waren.
Nu trek ik iedere ochtend bijna altijd hetzelfde uit die uitpuilende kast.
Mijn werk verlangt dagelijks naar mijn sport tenue en mijn ietwat meer gevulde dijen
passen niet eens meer in die skinny. Dat deze er nog ligt, heeft vooral te maken met
het feit, dat mijn hoofd nog altijd geloofd dat ik die 8 kilo overgewicht echt heus in
de aankomende maanden zal gaan verliezen.
En die vicieuze cirkel, duurt nu al zeker meer dan een jaar.
De nette stapeltjes zijn veranderd in kreukelige bergen.
Achterin de spullen die ik sowieso niet eens meer durf te passen en
voorin de klungelig opgevouwen schone was. De strijkbout heeft al
tijden geen contact meer met ze gehad. Ik wil echt wel anders, echt, heus….
Maar tot nu toe verandert er geen steek.
Is het zo raar dat mijn hoofd ook regelmatig overloopt?
Dat mijn dag niet meer in de 24 uur past?
Ik coach zelf mensen. En weet dondersgoed dat alles in mijn leven een weerspiegeling is van
wat er in mijn koppie aan de hand is.
Er is maar 1 oplossing en die ligt echt niet buiten mij. Helaas.
Bedenk ik me terwijl ik op nog een dropje kauw.
Waar begin ik? het kip of het ei? de kast, of in de gym?
Zal ik eerst mijn keukenkastjes en de koelkast aanpakken?
Zodat in ieder geval mijn lichaam weer gezond krijg?
Dat de eerste kilo’s verdwijnen en dat ik dan die skinny weer eens tevoren kan toveren?
Misschien moet ik deze zondag niet gebruiken om het me allemaal af te vragen,
maar gewoon maar eens gaan doen.
2,5 uur later…
Voldaan is het me gelukt. Mijn kledingkast ziet er weer netjes uit. O en
de volgende stap is morgen tussen het werk door even naar de sportschool.
En deze keer doe ik, in plaats van denk ik.
Dit heeft me gewoon meer dan een jaar irritatie gekost.
Hoera. Spring is in the air.
