Mijn volwassen leven vraagt soms , lichtelijk verlegen, om weer eens terug in de tijd te mogen.
Gewoon een dagje lekker onbezorgd huppelen.
Een paardebloem leeg blazen.
Onbevreesd de hoge duikplank af.
Kastelen bouwen in de zandbak, groter dan jezelf.
Achter de vlinders aan.
Zien alsof je voor het eerst iets ontdekt…
Want volwassen zijn draagt verantwoordelijkheden met zich mee.
Opgelegd door mezelf en de maatschappij.
Dromen doe ik nu niet meer met mijn blik op oneindig, maar
verwerkend met gesloten ogen op een kussen.
Ben ik nog trots op mezelf of zie ik mijn zekerheid door de
ogen van mijn buren, ouders en vrienden?
En dan begint een nieuw jaar.
Ik vraag me af wat ik mezelf en mijn omgeving dit jaar gun.
Natuurlijk komen de meest geijkte, maar belangrijke wensen op.
Gezondheid, liefde, humor, vrijheid, geluk…
Ik mijmer verder..
rijkdom, passie, energie, je hart volgen..
Een dagje lekker onbezorgd huppelen.
Een paardebloem leeg blazen.
Onbevreesd de hoge duikplank af.
Kastelen bouwen in de zandbak, groter dan jezelf.
Achter de vlinders aan.
Zien alsof je voor het eerst iets ontdekt…
Gewoon, omdat je zelf de keuze hebt om te kiezen wat
voor jou belangrijk is.
En hoe groot je verantwoordelijkheden ook zijn..
Niemand is te groot, om zich te herinneren wat
in het kleine schuilt..
